Με τόσα βιβλία που κυκλοφορούν και μαθαίνουν στους γονείς πώς να «εκπαιδεύσουν» το μωρό τους να κοιμάται μόνο του όλη τη νύχτα, αφήνοντάς το να κλαίει, ήταν απαραίτητο να υπάρχει ένα βιβλίο που υπερασπίζεται τα μωρά που δεν κοιμούνται όλη τη νύχτα, σύμφωνα με την επιθυμία και το πρόγραμμα των γονιών και των παιδιάτρων τους. Όπως, επίσης, να υπερασπίζεται και εκείνους τους γονείς που διαφωνούν με τη σκληρότητα των μεθόδων αυτών, αλλά ωστόσο πρέπει, με κάποιο τρόπο, να κατανοήσουν και να «χειριστούν» αυτή τη δύσκολη κατάσταση, για να καταφέρουν τελικά κάποτε να κοιμηθούν και οι ίδιοι… Διαλύοντας το ταμπού του κοινού ύπνου, το βιβλίο αυτό εξηγεί αναλυτικά πού, πώς και κυρίως πόσο κοιμούνται τα μωρά και τα νήπια, με βάση τι θεωρείται φυσιολογικός ύπνος για το ξεκίνημα της ζωής τους, και προτείνει ήπιες μεθόδους για να διευκολυνθεί ο ύπνος τους, χωρίς όμως να θέσουμε σε κίνδυνο τη σωματική, ψυχική και συναισθηματική τους υγεία.
Δείτε εδώ τη σελίδα του βιβλίου στο facebook.
Σημείωμα της Καλλιόπης Μάλφα, Τέως προέδρου
του Συλλόγου Επιστημόνων Μαιών Μαιευτών Αθήνας
Το βιβλίο αυτό αποτελεί μια εμπεριστατωμένη πραγματεία για το θέμα του ύπνου των μωρών και των μικρών παιδιών. Κατά κύριο λόγο, όμως, η συγγραφέας οδηγεί στην ενεργοποίηση του συναισθήματος και της σκέψης των νέων γονιών, με αστείρευτο, κατανοητό λόγο και χαρισματική γραφή. Τους βοηθά να αντιληφθούν ότι το μωρό δεν λέει ποτέ ψέματα για τις βιολογικές και ψυχολογικές του ανάγκες.
Τα μωρά είναι άνθρωποι της νύχτας είναι ένας «οδηγός ύπνου» ενάντια στη θεωρία του Προκρούστη που πρεσβεύει σε ένα και μοναδικό μοντέλο ανθρώπου. Αναγνωρίζει και υποστηρίζει το δικαίωμα του βρέφους και του νηπίου στη μοναδικότητα, και προσφέρει όλες, μα όλες τις πληροφορίες που χρειάζονται οι νέοι γονείς για την κοινή ζωή τους με το ανθρωπάκι που έφεραν στον κόσμο. Τους καθοδηγεί, επί της ουσίας, να λειτουργήσουν με γνώμονα τον σεβασμό και την αγάπη, γιατί τα μωρά… είναι άνθρωποι…
Προλογικό σημείωμα της παιδίατρου Μ.Α. Μαλλιαρού
Τα παιδιά είναι μωρά και απόλυτα εξαρτημένα από τη μητέρα τους για πολύ λίγο χρονικό διάστημα. Το μωρό, ειδικά τους πρώτους έξι μήνες της ζωής, που θεωρείται ότι είναι ψυχικά συγκύτιο με τη μητέρα του, θα πρέπει να βρίσκεται συνεχώς στην αγκαλιά της και να την αποχωρίζεται μόνο όταν κοιμάται. Δεν «κακομαθαίνει» έτσι, αντίθετα χτίζει μια υγιή προσωπικότητα. Η αγάπη κανέναν δεν έβλαψε.
Είναι εντυπωσιακό πόσα έχουν γραφτεί για τον ύπνο των παιδιών και είναι ακόμα περισσότερο εντυπωσιακός ο τρόπος που η Κατερίνα Χρυσανθοπούλου τα παραθέτει στο βιβλίο αυτό: με βιβλιογραφική αρτιότητα και συγχρόνως τρυφερή ματιά και αγάπη προς το παιδί. Αναλύει τις διάφορες θεωρίες, αλλά αισθάνεται και την ανάγκη να υποστηρίξει, να προστατεύσει το παιδί, από τις κακές πρακτικές που πολλές φορές προκύπτουν από τις θεωρίες αυτές. Προτείνει στη μητέρα να κινηθεί με γνώμονα την κοινή λογική και την αγάπη. Να μην φοβηθεί να κάνει λάθος, αντί να εφαρμόσει έτοιμες συνταγές που αγνοούν την προσωπικότητα του παιδιού.
Χαίρομαι που κυκλοφορεί το βιβλίο. Αποτελεί ένα βοήθημα στον αγώνα για περισσότερο μητρικό θηλασμό στη χώρα μας, για την πολυπόθητη συνδιαμονή μητέρας-παιδιού στο μαιευτήριο, για την αναγνώριση της μητρικής αγκαλιάς και τρυφερότητας σαν τα κύρια εφόδια στην ανατροφή των παιδιών.
Τα παιδιά χρειάζονται πρεσβευτές στην κοινωνία των ενηλίκων: με αυτό το βιβλίο βρήκαν ακόμα έναν.
Μαρία-Αδαμαντία Μαλλιαρού
Παιδίατρος
Διδάκτωρ Πανεπιστημίου Αθηνών
Μέλος Εθνικής Επιτροπής Μητρικού Θηλασμού
Η κυρία Μαλλιαρού διατηρεί την ιστοσελίδα: www.mothereducation.gr/
Παρουσίαση του βιβλίου στην Ελευθεροτυπία
Το βιβλίο (...) έρχεται να καλύψει ένα σημαντικό κενό για ένα θέμα που προβληματίζει κάθε γονιό: τον ύπνο του βρέφους ή του μικρού παιδιού.
Μέσα από μια εμπεριστατωμένη και ολιστική θεώρηση του θέματος, και ενάντια σε αντιεπιστημονικές πρακτικές τυφλοσούρτη, που καλούν όλους τους γονείς να επιβάλλουν «πρόγραμμα» ύπνου στο βρέφος τους, το βιβλίο επαναπροσδιορίζει τη φυσιολογία του μικρού παιδιού στο θέμα του ύπνου.
Ναι, τα μικρά παιδιά είναι φυσιολογικό να κοιμούνται στο στήθος της μητέρας τους, να χρειάζονται βοήθεια από τους γονείς τους, ώστε να πέσουν για ύπνο, να ξυπνούν τη νύχτα για να θηλάσουν, γιατί ζεσταίνονται ή κρυώνουν, γιατί διψούν, γιατί είναι άρρωστα ή βγάζουν δοντάκια ή γιατί αναζητούν τη μητέρα τους ή έχουν άγχος αποχωρισμού.
Ενάντια σε βιβλία χωρίς επιστημονική τεκμηρίωση, το εν λόγω βοηθάει κάθε οικογένεια να κατανοήσει το δικό της παιδί και να βρει μέσα από συζήτηση τη δική της ισορροπία, χωρίς καθολικά «πρέπει» που απαιτούν την αυτόματη εργοστασιακή τυποποίηση του μικρού ανθρώπου. Η συγγραφέας καθοδηγεί και συμβουλεύει το γονιό, ώστε να πάρει ο ίδιος πραγματικά ενημερωμένες επιστημονικά αποφάσεις, μακριά από διαταγές και επιβολές.
16.02.2013, Στέλιος Παπαβέντζης, παιδίατρος
πρόεδρος του Δικτύου Δράσης για τη Βρεφική Διατροφή IBFAN Ελλάδας
Διαβάστε αποσπάσματα από την ενδιαφέρουσα συνέντευξη που έδωσε η συγγραφέας στο www.creteplus.gr με αφορμή την παρουσίαση του βιβλίου στο Ηράκλειο.
Ποια είναι τα πιο συνηθισμένα λάθη που κάνουν οι γονείς σε σχέση με τον ύπνο των παιδιών τους;
"Μια σημαντική παρανόηση είναι ότι οι περισσότεροι σύγχρονοι γονείς περιμένουν ότι τα μωρά κοιμούνται σαν ενήλικες – δηλαδή βαθιά και όλη τη νύχτα. Αυτό δεν ισχύει. Ο φυσιολογικός ύπνος των βρεφών είναι ελαφρύς και διακεκομμένος, γιατί αυτό έχει ανάγκη ο μικρός τους εγκέφαλος που μεγαλώνει με ιλιγγιώδη ταχύτητα. Επειδή συχνά σήμερα οι γονείς που κάνουν το πρώτο τους μωρό δεν έχουν παρακολουθήσει άλλα μωρά ή παιδιά στην ευρύτερη οικογένειά τους, ανακαλύπτουν με έκπληξη ότι τα αγγελάκια τους είναι … άνθρωποι της νύχτας! Από κει και πέρα, όλες οι προσεγγίσεις σε κάθε οικογένεια είναι ζήτημα πεποιθήσεων και τρόπου ανατροφής. Αυτό που είναι βέβαιο είναι ότι τα βρέφη για πολλούς μήνες είναι προσκολλημένα στη μητέρα, γιατί απ’ αυτήν τρέφονται (απ’ το γάλα, την αγκαλιά, την επαφή, τη φωνή της) και γιατί αυτή είναι ο τρόπος τους να γνωρίσουν τον κόσμο. Αυτό λοιπόν που πολλοί σύγχρονοι γονείς δεν ξέρουν, ή ξεχνούν, είναι ότι τα μωρά μας έχουν ουσιαστική οργανική ανάγκη από εμάς – πολύ κουραστικό, πράγματι, ιδίως για μητέρες που είναι και εργαζόμενες, αλλά έτσι είναι η ανθρώπινη φύση και, πιστέψτε με, όλες οι μητέρες τα καταφέρνουν!"
Yπάρχουν τρόποι να διευκολυνθεί ο ύπνος των μωρών, χωρίς όμως να τεθεί σε κίνδυνο η ψυχική και συναισθηματική τους υγεία;
"Γράφω αρκετά πράγματα στο βιβλίο σχετικά. Είναι σημαντικό να ξέρουμε ποιες είναι οι ανάγκες του μωρού και ότι για πολλούς μήνες η ζωή της οικογένειας θα αλλάξει άρδην. Στο βιβλίο προτείνω αρκετούς τρόπους ώστε η μητέρα ενός βρέφους να μπορέσει να οργανώσει το οικογενειακό – και το προσωπικό της – πρόγραμμα ώστε να δεθεί με το μωρό της, να αρχίσει να καταλαβαίνει τους ρυθμούς του και να «μάθει» να το κοιμίζει. Είμαι αντίθετη στις μεθόδους οι οποίες μας παροτρύνουν ν αφήνουμε τα μωρά μας να κλαίνε και γράφω για ποιους λόγους – εκτός από τους λόγους υγείας, που αναφέρετε, αν αγνοούμε το κλάμα του μωρού μας συχνά, ίσως μας διαφύγει κάποια ιατρική κρυμμένη αιτία, που θα πρέπει να αντιμετωπίσουμε!"
Πόσο εύκολο είναι για τους γονείς να "εκπαιδεύσουν" το μωρό τους να κοιμάται μόνο του όλη τη νύχτα;
"Καθόλου εύκολο, γιατί κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να κοιμηθεί αν δεν είναι έτοιμος να κοιμηθεί. Δεν υπάρχει κουμπί ύπνου! Αυτό που οι γονείς ελπίζω να μαθαίνουν στο βιβλίο είναι να «εκπαιδεύσουν» το μωρό τους να … νυστάζει! Αυτό είναι ένα μεγάλο μυστικό! Και η νύστα βεβαίως οδηγεί στον ύπνο! Υπάρχουν μερικά μωρά που πραγματικά είναι υπναρούδικα, όμως άλλα ανησυχούν με το παραμικρό θρόισμα μιας κουρτίνας… αυτά τα μωρά έχουν ανάγκη τη βοήθειά μας ώστε να καθησυχάσουν".
Είναι γεγονός ότι πολλοί γονείς αρκετές φορές αναγκάζονται να πάρουν το παιδί στο κρεβάτι μαζί τους, νιώθοντας ακόμα και τύψεις με τη λογική ότι "κακομαθαίνουν" τα παιδιά τους. Είναι υπερβολική μια τέτοια σκέψη;
"Τα παιδιά δεν κακομαθαίνουν αλλά μάλλον … καλομαθαίνουν! Γιατί περνούν καλύτερα μαζί μας! Δίνοντας στα μωρά μας, στα παιδιά μας, την αγάπη, την αγκαλιά, το χάδι, το στήθος, το χρόνο και την προσοχή μας, φτιάχνουμε παιδιά χορτασμένα από αγάπη, που μαθαίνουν ότι ο κόσμος είναι ένα όμορφο μέρος να ζει κανείς, παιδιά που νιώθουν σίγουρα για τον εαυτό τους και όταν έρθει η ώρα τους να ανεξαρτητοποιηθούν, έχουν πάντα τη σιγουριά της σχέσης με τους γονείς τους, που είναι πάντα εκεί – πάντα!" (...)
Διαβάστε όλη τη συνέντευξη εδώ.